Podatki w Norwegii – co warto wiedzieć?

Norwegia należy do grona najbogatszych krajów świata. To właśnie w tym miejscu zatrudnienie znajduje wielu Polaków, którzy marzą o wyższych zarobkach i lepszym warunkach do życia. Norweski system podatkowy nie jest, aż tak skomplikowany, jak polski. Jednak z uwagi na trudności językowe oraz użycie skomplikowanego specjalistycznego słownictwa podatkowego, obcokrajowcy pracujący w Norwegii mają często problemy z rozliczeniem podatku oraz kontaktem z norweskim urzędem podatkowym.

Przeczytaj nasz poradnik, aby poznać najważniejsze pojęcia i terminy!

System podatkowy w Norwegii – charakterystyka

Norweski system podatkowy zbudowany jest w taki sposób, aby zapewnić realizację założeń tzw. państwa dobrobytu. Każda osoba powinna płacić podatki zgodne ze swoimi możliwościami finansowymi. Zadaniem systemu jest wyrównanie różnic w dochodach ogółu społeczeństwa.

• Pamiętaj! W Norwegii wysokość podatku jest uzależniona od osiąganych dochodów. Natomiast środki, które trafiają do budżetu państwa, są w dużej mierze transferowane na wypłatę różnego rodzaju świadczeń społecznych.

Ten kraj oferuje pracownikom i obywatelom kompleksową pomoc socjalną, a jednocześnie prowadzi dobrze skonstruowane projekty informacyjne. Ich celem jest wspieranie systemu podatkowego i objaśnianie obywatelom, dlaczego należy płacić podatki oraz na co są one przeznaczane.

• W tym poradniku znajdziesz podstawowe informacje na temat norweskiego systemu podatkowego. Jeśli potrzebujesz fachowego wsparcia lub chcesz zamówić rozliczenie podatku w Norwegii, skontaktuj się z naszymi specjalistami. Chętnie Ci pomożemy!

Rozliczenie podatku w Norwegii – podstawowe terminy

Podjęcie pracy w Norwegii wiąże się z obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego. Aby w pełni zrozumieć norweski system, warto zapoznać się z podstawowymi terminami stosowanymi przez Urząd Podatkowy. Należą do nich:

• Inntektsskatt — to norweski podatek dochodowy, który wynosi 22% dla dochodu ogólnego.
• Personinntekt — jest to całkowity dochód osiągany przez daną osobę, z wyłączeniem dochodów kapitałowych. Stanowi on podstawę do obliczania składki na ubezpieczenie społeczne oraz na tzw. trinnskatt, czyli podatek stopniowy, który od roku podatkowego 2016 zastąpił podatek od wysokich dochodów.
• Kildeskatt — jest to uproszczona forma opodatkowania w Norwegii dla pracowników tymczasowych, niebędących rezydentami podatkowymi w Norwegii oraz w pierwszym roku rezydencji podatkowej w Norwegii. Wbrew pozorom, klideskatt często okazuje się nieopłacalny. Nasza firma specjalizuje się w kalkulacji opłacalności kildeskatt i uzyskiwaniu zwrotu podatku dla osób korzystających z kildeskatt 25% w poprzednich latach.
• Skattekort — to norweska karta podatkowa wystawiana przez Urząd Podatkowy. Karta zawiera informacje o prognozowanych zarobkach oraz odliczeniach podatkowych w danym roku i jest wykorzystywana do prawidłowego obliczenia zaliczki na podatek przez pracodawców.
• Skattemelding —  jest to wstępne zeznanie podatkowe wysyłane zwykle na przełomie marca i kwietnia przez norweski Urząd Podatkowy. Na jego podstawie każdy może właściwe rozliczyć się z norweskim fiskusem.
• Skatteoppgjør – jest to końcowe rozliczenie podatkowe, zatwierdzone przez Skatteetaten, które informuje o nadpłacie lub niedopłacie podatku.

Progi podatkowe w Norwegii

Wysokość podatku w Norwegii jest ściśle uzależniona od wysokości rocznych dochodów oraz przysługujących odliczeń i ulg podatkowych. Przy przekroczeniu określonej wysokości dochodów, doliczany jest dodatkowy podatek tzw. trinnskatt. Jest to podatek progresywny od dochodu brutto, czyli taki, przy którym wysokość podatku rośnie szybciej niż proporcjonalnie w stosunku do wielkości podstawy opodatkowania. Obecnie istnieje pięć progów tego podatku.

Na rok 2024 określone są następujące progi trinnskatt:

Ulgi podatkowe w Norwegii

Ostateczna kwota podatku za dany rok będzie uzależniona także od wysokości przysługujących Ci ulg podatkowych, które są odejmowane od ostatecznej kwoty podatku.

Wpływ na ich wysokość ma osobista sytuacja życiowa podatnika. W takim wypadku bierze się pod uwagę kilka czynników:

• liczbę i wiek dzieci (ulgi rodzicielskie),
• miejsce zatrudnienia, miejsce zamieszkania i edukację,
• zobowiązania finansowe, w tym w szczególności kredyty,
• oszczędności i aktywa,
• działalność charytatywną.