Jeśli pracujesz w Norwegii, możesz spotkać się z sytuacją, w której pracodawca z różnych powodów zalega z wypłatą feriepenger, czyli należnego Ci świadczenia urlopowego. Prawo do feriepenger nabywa się w roku poprzedzającym wypłatę świadczenia. Co zrobić w przypadku niewypłacenia feriepenger? Przeczytaj nasz artykuł i dowiedz się, jak odzyskać należne Ci świadczenie!
Feriepenger w Norwegii – co to jest i komu przysługuje?
Wszystkie osoby zatrudnione w Norwegii mają prawo do otrzymania wynagrodzenia urlopowego. Przysługuje ono pracownikom niezależnie od formy zatrudnienia. Należy to mocno podkreślić, gdyż zdarza się, że nieuczciwi pracodawcy próbują wmówić pracownikom tymczasowym, że nie mają oni prawa do feriepenger.
Wysokość feriepenger jest obliczana na podstawie dochodu z roku poprzedzającego jego wypłatę. Zasady naliczania i wypłacania feriepenger zostały zapisane w norweskiej ustawie urlopowej – ferieloven. Feriepenger zwykle wypłacane jest bez potrącania zaliczki na podatek dochodowy. Należy jednak pamiętać, że jest to również dochód podlegający opodatkowaniu i jest wliczony do globalnego dochodu do opodatkowania w rocznym zeznaniu podatkowym (skattemelding).
Zasada, że feriepegner wypłaca się w kwocie brutto nie dotyczy osób posiadających kartę podatkową kildeskatt 25%. W ich przypadku od każdego dochodu pracodawca ma obowiązek potrącić podatek w wysokości 25%.
Skorzystaj z Bezpłatnej kalkulacji zwrotu podatku (Klideskatt 25%) za poprzednie lata
Rozliczanie podatku 25% (klideskatt)
Ile wynosi feriepenger w Norwegii?
Wysokość feriepenger w Norwegii wynosi minimum 10,2 procenta dochodów brutto z poprzedniego roku. Pracownicy objęci ukladem zbiorowym mają z reguły prawo do feriepenger w wysokości 12%.
Feriepenger jest obliczane biorąc pod uwagę dochód brutto z zeszłego roku. Przy jego obliczaniu bierze się pod uwagę wynagrodzenie zasadnicze, ale także bonusy i ewentualne prowizje. Nie uwzględnia się jednak ewentualnych zwrotu kosztów podróży, zakwaterowania czy diet. Nie bierze się również pod uwagę feriepenger wypłaconego w poprzednim roku.
Pracownikom po 60. roku życia przysługuje wyższa stawka feriepenger, która wynosi łącznie 12,5% (10,2% + 2,3%). Osoby, które w ramach układu zbiorowego otrzymywały stawkę 12%, po 60 będą miały prawo do feriepenger w wysokości 14,3% dochodu za rok poprzedni.
Pracodawca zalega z wypłatą feriepenger – sprawdź, jakie masz możliwości!
Zgodnie z ferieloven, feriepenger powinno być wypłacone z ostatnią wypłatą poprzedzającą urlop. Jednak często zdarza się, że feriepenger wypłacane jest w danej firmie w określonym z góry terminie dla wszystkich. Również układy zbiorowe mogą przewidywać inne zasady wypłacania feriepenger.
W przypadku rozwiązania umowy o pracę feriepenger zarówno za poprzedni rok, jak i za aktualny powinno być wypłacone co do zasady wraz z ostatnią wypłatą.
Jeśli minął wyznaczony termin, a Ty wciąż nie otrzymałeś feriepenger, nie czekaj, tylko od razu podejmij stosowne działania. Według aktualnie obowiązujących przepisów o zaległe świadczenie urlopowe można ubiegać się maksymalnie przez 3 lata od momentu, kiedy pracownik powinien otrzymać świadczenie. Po tym okresie roszczenie ulega przedawnieniu.
Brak wypłaty może wynikać z różnych czynników. Zanim podejmiesz jakiekolwiek kroki prawne, porozmawiaj najpierw z pracodawcą i spróbuj ustalić, co przyczyniło się do powstania zaistniałej sytuacji oraz jak pracodawca zamierza ją rozwiązać. Jeśli rozmowa nie przyniesie oczekiwanych rezultatów, należy podjąć bardziej stanowcze kroki. Nie podpisuj niczego, co podsunie ci pracodawca, jeżeli nie jesteś pewny, co to jest.
To w jaki sposób powinieneś się zachować zależy od tego czy firma jest wypłacalna, czy grozi jej bankructwo. Poniżej przedstawiamy działanie w typowej sytuacji, w której firma jest wypłacalna.
Krok 1. Wysłanie pisma z wezwaniem do zapłaty
Pierwszy krok to wysłanie wezwania do zapłaty w formie listu poleconego, w którym pracownik opisuje swoje roszczenia względem firmy i wyznacza termin ich uregulowania. Termin ten nie powinien być za długi i zwykle wynosi ok. 7 - 14 dni. W wezwaniu należy zawrzeć informację o dalszych krokach, jakie pracownik podejmie, jeżeli pracodawca nie wypłaci zaległego feriepenger w wyznaczonym terminie.
Wezwanie powinno spełniać określone wymogi formalne, aby móc być podstawą do dalszego dochodzenia roszczenia przed sądem.
Krok 2. Przekazanie sprawy do sądu rozjemczego
Wezwanie do zapłaty nie zawsze przynosi pożądany skutek, jest jednak niezbędne, aby móc podjąć kolejny krok, który polega na wniesieniu sprawy do sądu rozjemczego – forliksrådet. Postępowanie przed tą instytucją ma na celu doprowadzenie do szybkiego rozstrzygnięcia sporu między stronami w stosunkowo krótkim czasie bez konieczności prowadzenia kosztownego postępowania przed sądami powszechnymi.
Bardzo istotne jest aby w pozwie prawidłowo i dokładnie określić i uzasadnić żądanie oraz w odpowiedni sposób udokumentować swoje roszczenie.
Po przesłaniu pozwu stronie przeciwnej i wyznaczeniu czasu na odpowiedź, wyznaczone zostanie posiedzenie, na którym powinien pojawić się pracownik oraz pracodawca. Nie jest to jednak zawsze konieczne.
Krok. 3 Egzekucja komornicza
Gdy już uzyskamy korzystną dla siebie decyzję forliksrådet lub zawrzemy ugodę z pracodawcą, powinniśmy jedynie oczekiwać na przelew należnych pieniędzy na konto. Niestety nie jest to reguła. Mimo prawomocnego wyroku lub ugody pracodawcy często zwlekają z zapłatą lub nie mają w ogóle zamiaru płacić.
Należy wówczas jak najszybciej skierować wniosek o egzekucję do komornika. To, czy rzeczywiście uda się odzyskać zasądzone pieniądze zależy od tego, czy firma jest wypłacalna.
Przed podjęciem jakichkolwiek działań na własną rękę warto jednak skontaktować się z prawnikiem. Nie zawsze powyższa procedura będzie realnie skuteczna i często lepiej jest podjąć inne działania, na przykład doprowadzenie firmy do upadłości i odzyskanie pieniędzy z funduszu gwarancji płac.
